Ik vind het elke keer weer wonderlijk om te ervaren hoe een pop vorm krijgt in mijn handen. Iedere pop is verschillend en ze hebben allemaal een beetje een andere karakter.
Sommige poppenmaaksters beschrijven dat alsof ze een stukje van hun eigen ziel weggeven. En hoewel ik me die manier van benoemen wel kan voorstellen ervaar ik het zelf toch een beetje anders. Ik heb namelijk niet het gevoel dat ik iets van mezelf weggeef, ik heb eerder het gevoel dat er een soort creatieve kracht door mij de pop in stroomt.
Maar hoe je het ook noemen wilt, poppen maken is nu eenmaal een bijzondere bezigheid. Het is reuze leuk om te ontdekken “wie” er deze keer in mijn handen ontstaat.
Zo “wil” de ene pop graag kort haar en de andere lang. Vraagt de een me om licht haar en de andere om donker. En passen bij de ene pop lieve schattige kleren en bij de andere juist stoere.
Elke keer weer gaat het proces zijn eigen weg en ontstaat er gaandeweg een heel unieke pop.
