Na wat uitproberen is het zover, Barbie heeft een nieuwe vriendin. Ze is van stof en wol gemaakt en ze is ongeveer net zo groot als Barbie. Wel is ze ietsje steviger van bouw, maar Barbie heeft dan ook niet de maten van de gemiddelde Nederlandse vrouw. Op de foto kun je haar zien op Barbie’s scooter. Het past precies.
Het is leuk om de enthousiaste reacties te horen en te lezen. Allereerst die van mijn dochter, die als eerste zei: “Wat is ze mooi!” en vervolgens daar meteen achteraan: “Mag ik met haar spelen?” Vervolgens ook reacties van allerlei volwassenen die het een mooie pop vinden.
“Het lijkt me wel een priegelwerk,” schreef ook iemand die de foto had gezien. Maar eerlijk gezegd viel me dat alles mee. Ja, alles is wat kleiner en fijner, maar met de juiste hulpmiddelen en een beetje extra geduld is ze prima te maken. Waar ik bij wat grotere poppen een speciaal stokje gebruik om de armen en benen te vullen deed ik dat bij deze pop met een haaknaald. Er is één echt priegelstukje aan deze pop en dat is het keren van haar armen. Hoewel ze een stuk dikker zijn dan Barbie’s armen, zijn ze nog steeds wel erg dun. Ook hiervoor gebruikte ik een haaknaald om de stof te kunnen keren. En hoewel dat langzamer gaat dan bij een grotere pop lukte het ook prima.
Tot slot kreeg de pop natuurlijk kleren aan: een shirt, een rok en een paar laarzen. Ook allemaal zelf gemaakt.
En omdat ik best vaak de vraag heb gekregen of ik poppen maak in deze maat, als alternatief voor de plastic Barbie, heb ik het patroon meteen uitgewerkt, zodat iedereen die dat wil haar zelf kan namaken.
Het patroon is onderdeel van de cursus poppen maken.
