Meestal maak ik poppen, in de zin dat ik begin met stof en wol en er onder mijn handen een pop ontstaat. Maar deze week kreeg ik de vraag van iemand of ik een bestaande pop ook kon herstellen. De pop in kwestie had een gat in haar arm gekregen en de poppenmoeder was daar natuurlijk erg verdrietig van geworden.
Aan mij dus de vraag of ik de pop weer netje kon maken. En natuurlijk zo snel mogelijk, want een pop waar iemand eenmaal vriendschap mee gesloten heeft, die wordt gemist.
Omdat het maar een klein klusje was, heb ik het even voorrang gegeven op (bijna) alle andere dingen die ik te doen had en ik heb haar diezelfde dag nog gemaakt. Een arm herstellen is ook meestal niet zo heel veel werk. Het resultaat was niet alleen een pop die weer heel was, er was vooral ook een dolgelukkige poppenmoeder, dat begrijp je wel.
