Zoals ik al vermoedde, is de kaboutermuts opgehaald ondertussen. Ik hoorde weer geluid en ben naar beneden geslopen. Ik wilde weleens weten wat er nu aan de hand was… en daar stond hij… een kaboutermannetje!
Okee, ik wist eigenlijk natuurlijk wel dat er bij die muts ook een kabouter hoorde, maar om hem dan ook echt te zien is weer iets heel anders.
En het leuke van alles is dat het me gelukt is om hem vast te leggen op de gevoelige plaat.
Zie je, daar issie! Wel wat geschrokken zo te zien, maar je, wat wil je als er ineens een zaklamp in je gezicht schijnt.
Hij was overigens weer net zo snel weg als dat ik hem zag. Jammer wel, want ik ben wel benieuwd wat hij bij mij in huis deed. En hoe kan hij nou zomaar zijn muts verloren zijn…? Of zou hij gisteren ook al van me geschrokken zijn, dat kaboutermannetje?
