Wist je dat er nog steeds poppenmaaksters zijn die hun poppen met de hand naaien?
En dan heb ik het niet over mensen uit arme landen die geen naaimachine hebben. Gewoon hier, in Nederland.
Een handsteek is namelijk wat steviger dan een machinesteek. Als je een pop met de machine naait en hem strak vult, kan het zijn dat de naad knapt. En als je een pop met de hand naait, dan gebeurt dat zomaar niet.
Gek hè, bijna niemand weet dat.
Maar eerlijk is eerlijk hoor, ik ben dikke vriendinnen met mijn naaimachine ;-) Zodra ik iets kan bedenken om meer met de machine te naaien en minder met de hand, dan zal ik dat niet laten. Dat kan ook niet anders, want als ik de poppen met de hand zou maken, dan zou ik er misschien maar één per maand kunnen maken en dan kan ik daar nooit voldoende inkomsten uit halen om de huur te betalen en de boodschappen te doen.
En om dan te zorgen dat de naad toch stevig genoeg is, naai ik hem gewoon dubbel. Zo kan de pop ook heel wat hebben tijdens het spelen zonder stuk te gaan.
Maar een pop met de hand naaien is wel heel bijzonder. Als je maar één pop wilt maken, bijvoorbeeld voor je dochter of kleindochter, dan is het echt de moeite waard om het zo te doen. Want wat er dan gebeurt, gaat de stevigheid van de pop voorbij.
Als je je pop helemaal met de hand maakt, dan wordt het een veel intensievere bezigheid. Daardoor verbind je je meer met de pop en stop je er nóg meer aandacht en liefde in. En het lijkt altijd of het kind dat de pop krijgt dat verschil merkt. Of de pop dan een nóg geliefder kameraadje is dan wanneer ze met de naaimachine gemaakt wordt. Of zou dat niet alleen lijken…?
Wat is jouw favoriete manier?
En zou je met wat je hierboven hebt gelezen toch kiezen voor met de hand naaien als je dat eerder niet deed?
