Een primaire vorm van spel
Met poppen spelen is een heel primaire vorm van kinderspel. Zou het komen omdat kinderen een ingebakken instinct hebben om mee te helpen zorgen voor jongere broertjes en zusjes? En als die er niet zijn, dat dan een pop deze rol dankbaar vervult?
Bij het poppenspel zijn een aantal dingen heel algemeen en vaak voorkomend. Zo wordt er geknuffeld en gekust, maar vooral gezorgd. Poppen worden te slapen gelegd, krijgen eten en drinken, huilen, moeten een schone luier enzovoorts.
Welke pop past het best
Verschillende soorten poppen roepen bij eenzelfde kind een heel verschillende manieren van met poppen spelen op.
De eerste pop, een harde kunststof pop, wordt aan een arm of been beetgepakt. De tweede pop, een pop van zachte materialen, wordt als eerste eens flink geknuffeld.
Het geeft goed aan hoe verschillend de kwaliteiten van de poppen zijn en wat ze daarmee ook aan reactie oproepen bij een kind.
Het is niet voor niets dat Rudolf Steiner aanwijzingen gaf tot het maken van poppen van zachte en natuurlijke materialen die bovendien de juiste verhoudingen hadden. Door een pop een aantal belangrijke kenmerken van de mens mee te geven wordt een heel andere manier van spelen aangewakkerd. En daaraan kan een kind zich ook anders ontwikkelen.
De zonnekindpoppen van nu zijn wel wat anders dan die van 100 jaar geleden. Bij het kiezen van een pop is het goed om er op te letten dat de belangrijkste kenmerken aanwezig zijn.
Die belangrijkste kenmerken zijn zachte natuurlijke materialen, de juiste lichaamsverhoudingen en een expressieloze uitdrukking. Door dat laatste heeft het kind alle ruimte om de pop te laten doen en voelen wat in het spel goed uitkomt.
