Met de tijd is er veel veranderd aan poppen en hoe ze gemaakt worden. En dus ook aan het poppenhaar. De eerste poppen waren van klei of hout met beschilderd haar. Toen zo rond 1800 de poppen van was gemaakt werden, werden er echte haren met een warme naald in de was ingebracht. Zo ontstond de pruik van de pop.
Voor die haren plaatste de poppenmaker dan het beste een advertentie met een oproep aan jonge dames.
Tegenwoordig gaat dat wel anders. De plastic poppen die machinaal gemaakt worden hebben synthetische haren. En handgemaakte poppen krijgen meestal wel echt haar, maar dan wel in de vorm van schapenwol.
Voor de handgemaakte pop van nu met een pruik van wol zijn er nog steeds behoorlijk wat verschillende mogelijkheden om het poppenhaar te maken.
Zo kan het haar op het hoofd vast geborduurd worden zodat het altijd perfect in model blijft zitten, of het kan wat losser bevestigd worden. In het tweede geval krijg je een wat natuurlijker uiterlijk en kunnen bijvoorbeeld staarten opnieuw gemaakt worden.
Ook is het een mogelijkheid om van mohair een lapje of mutsje te haken of te breien en dat op een bepaalde manier op het hoofd te bevestigen. Bij de traditionele zonnekindpop vind je het kapsel vaak op die manier gemaakt.
En de laatste jaren is er een nieuwe ontwikkeling. Er wordt door sommige poppenmaaksters gebruik gemaakt van zogenaamde wefts. Dat zijn lokken met echt haar die verwerkt kunnen worden als poppenhaar. Deze haren zijn meestal van geiten en zo behandeld en verwerkt dat je een pop een bijna echt haardos kunt geven. Zoals de pop op de foto ook heeft.
