Het popje wat ik aan het maken ben is nu bijna klaar. Alleen nog de schoentjes. En direct begon het alweer te kriebelen om te gaan werken aan een nieuwe pop. Eerst het poppenhoofd maken. Daarna volgt de rest.
Ik heb eerst alle spullen klaar gelegd. De wol, de huidtricot die ik al op maat heb gemaakt en genaaid heb, de centimeter om de maat te controleren en alle andere dingen die ik ervoor nodig heb.
Deze pop wil ik graag een dromerig lief uiterlijk gaan geven. Ze krijgt de vormen van een traditionele zonnekindpop, dus ik zal haar geen neus geven.Ik merk dat ik weer meer terug naar de basis wil naarmate ik langer poppen maak.
Het is leuk om te zien dat iedere poppenmaakster haar eigen weg gaat. De een gaat heel gedetailleerde poppen maken, ware kunstwerken. Een andere specialiseert zich in heel kleine popjes, ook erg leuk. En ik zelf, ik merk dat ik steeds meer terug naar de basis wil. Het eenvoudige, maar tegelijkertijd ook heel krachtige uiterlijk van de traditionele zonnekindpoppen vind ik prachtig. De ogen wel duidelijk aanwezig, maar toch niet te groot en zonder een duidelijk expressie. En sinds ik voor de haren mohair heb ontdekt die je tot een pruik kunt haken of breien, gebruik ik nooit meer breigaren om op het poppenhoofd te borduren.
Mijn stijl is heel basic. De komende tijd wil ik met de kleertjes wel wat gaan experimenteren. Dus wie weet wat daar nog uit gaat komen… Misschien worden de kleertjes wel zo dat mijn poppen ondanks hun eenvoudige looks toch uit duizenden te herkennen zijn.
