Een zonnekindpop is gemaakt van natuurlijke materialen en is daarom heerlijk zacht en warm. Het is een perfecte speelkameraad voor het jonge kind. Vaak mag pop overal mee naar toe. Mee aan tafel, mee boodschappen doen en mee naar bed.
Het is dan ook heel dankbaar werk om zelf zo’n zonnekindpop te maken. Het moment dat de pop dankbaar in de armen gesloten wordt door de poppenmoeder of vader is heel bijzonder.
De zonnekindpop is ontstaan in de antroposofie nadat Rudolf Steiner de ouders van de door hem opgerichte Waldorfschool aanwijzingen gaf voor het maken van een pop voor hun kind.
Die eerste waldorfpoppen zagen er wel wat anders uit dan de zonnekindpop van nu. Ze werden vaak gemaakt van oude lappen en restmaterialen.
Toch zijn de belangrijkste eigenschappen van de zonnekindpop wel hetzelfde gebleven. De materialen waar de pop van gemaakt wordt, zijn nog steeds katoen en wol. En de uiterlijke vormen van de pop en de wijze van borduren van het gezicht is nog steeds zoals in de begintijd.
De naam zonnekindpop ontstond toevallig. Toen een poppenmaakster beneden kwam en haar poppen in de stralen van de ochtendzon zag zitten, noemde ze ze zonnekindpoppen. Een prachtige benaming voor deze kleine stralende verschijningen. Deze naam is door anderen overgenomen en ondertussen in het in Nederland de meest gebruikte benaming voor de waldorfpop.
Ben je net als ik verliefd geworden op deze poppen en wil je er graag zelf een leren maken? Kijk dan op de cursus pagina.
