Zo op het eerste gezicht lijkt het maken van een pop een heel gewone manier van handwerken. Toch is het heel anders. Een pop maak je namelijk niet, zo lijkt het, het is net of je haar tot leven wekt.
Als je de cursus gaat doen, dan zul je merken hoe wonderlijk het maken van een pop is. Het is dan ook voor veel mensen een bijna verslavende hobby.
Eerst zoek je met zorg alle stoffen uit en vervolgens ga je daar de pop en natuurlijk ook de kleren van maken. Als de pop eenmaal haar vorm krijgt, gaat ze meer en meer op een kleine mens lijken. En als je dan eenmaal de ogen en de mond geborduurd hebt en de haren erop genaaid, dan is er dat magische moment van kleur aanbrengen op de wangen.
Zodra de pop een blosje heeft, is ze ineens een kleine persoonlijkheid. Het karakter van de pop ontstaat al wel wat eerder. Al tijdens het maken en vooral het borduren van het gezicht en het naaien van de haren, zie je de pop onder je handen veranderen.
Als de pop dan eenmaal klaar is, is het tijd om te kijken “wie ze is” en wat voor kleertjes bij haar passen. Is het een echt meisje en hoort ze een jurkje met ruches te dragen? Of is het een stoere jongen geworden die je influistert dat je een spijkerjack voor hem mag gaan maken?
